Wij staan alleen op deze aarde
Wij staan alleen op deze aarde
Waar geen mens naar elkaar nog eens kijkt
Men grijpt naar stoffelijke waarde
Naar wat men meestal nooit bereikt
We zien heel ver en niet in ons zelf
Het zonnetje de maan het heelal
Die ene ster onder het gewelf
Is in zijn zoektocht naar overal
Het donkere gat ingevlogen
Drijft men al maar meer gevoelloos weg
Totdat men oud en krom gebogen
Gaat rusten in volle overleg
Want dan pas ziet men ook wat dichter
Hoe alles liefdevol lig te blinken
Vol vriendschap en ook ietsjes lichter
Om te branden wat niet mag stinken
Waar geen mens naar elkaar nog eens kijkt
Men grijpt naar stoffelijke waarde
Naar wat men meestal nooit bereikt
We zien heel ver en niet in ons zelf
Het zonnetje de maan het heelal
Die ene ster onder het gewelf
Is in zijn zoektocht naar overal
Het donkere gat ingevlogen
Drijft men al maar meer gevoelloos weg
Totdat men oud en krom gebogen
Gaat rusten in volle overleg
Want dan pas ziet men ook wat dichter
Hoe alles liefdevol lig te blinken
Vol vriendschap en ook ietsjes lichter
Om te branden wat niet mag stinken
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2007 | ||
| Thema's: | ||