De adem van de eenzaamheid
De koude adem van de eenzaamheid
bestaat enkel in een mens’ gedachten
en is toch zo verscheurend.
Het breekt mij om te moeten verwoorden
wat het stille gefluister met me doet.
Maar ik moet het kwijt,
de stilte moet gebroken worden.
Bevrijd me van het gemis
en laat de eenzaamheid voor ieder spreken
opdat verdriet de wereld kan verenigen.
bestaat enkel in een mens’ gedachten
en is toch zo verscheurend.
Het breekt mij om te moeten verwoorden
wat het stille gefluister met me doet.
Maar ik moet het kwijt,
de stilte moet gebroken worden.
Bevrijd me van het gemis
en laat de eenzaamheid voor ieder spreken
opdat verdriet de wereld kan verenigen.
Reacties op dit gedicht
| Anna F: | Donderdag, september 20, 2007 23:36 |
| Droevig...maar heel mooi verwoord. Liefs, Anna |
|
| black_beauty: | Donderdag, september 20, 2007 17:24 |
| verdriet is hier voelbaar sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarieJulie | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2007 | ||
| Thema's: | ||