Niemand meer...
Verdwaald in het duister, geen weg meer
terug naar het licht. Geen plek meer waar
je je veilig voelt, alles wat over is van eerst
is het verlangen naar geluk. Verloren rondlo-
pend in het niets, met niemand om je heen. Je
bent zo alleen als niemand het nog uit maakt
wat er met je gebeuren zal. Echt niemand meer...
terug naar het licht. Geen plek meer waar
je je veilig voelt, alles wat over is van eerst
is het verlangen naar geluk. Verloren rondlo-
pend in het niets, met niemand om je heen. Je
bent zo alleen als niemand het nog uit maakt
wat er met je gebeuren zal. Echt niemand meer...
Reacties op dit gedicht
| +lory+: | Dinsdag, oktober 23, 2007 14:32 |
| Mag ik dan die iemand zijn die écht veel geeft om jou? Ik ben altijd bij je, waar dan ook, wanneer dan ook. In de steek laten zal ik je niet, daar ben je véél te lief voor. Heel veel sterkte meid, als ik iets kan doen... je weet me te vinden. Super veel liefs en dikke knuf, Lory. Love you! |
|
| deprigirl93: | Zondag, september 23, 2007 16:42 |
| Ik ken je niet, toch raakt je gedicht me. Weet dat er altijd nog mensen zijn die om je geven. Je mag me altijd mailen of toevoegen op msn. -xxx- deprigirl93 |
|
| _E.liine*: | Donderdag, september 20, 2007 21:53 |
| Dan ben ik die iemand voor wie het wel uitmaakt! :) | |
