Ik sta totaal verstijfd
Te kijken
Even wil niets van mijn lichaam meer bewegen
Zelfs mijn ademhaling is even stopgezet van schrik
Bij het zien van jou
Dan wordt ik me ervan bewust dat ik bij jou in 1 kamer zit
Ik mompel een smoes en storm de kamer uit

Ik ren weg
Ik blijf rennen
Mensen kijken me vreemd aan
Maar dat kan me niks schelen
Pas in een klein steegje stop ik
Ik ga zitten op de grond
Alles duizelt me

Ik krijg zowat geen lucht meer
Na een tijdje rustig weer lopend naar het station
Bang dat jij misschien daar wel heen bent gegaan
Stil wachtend op mij
Dan komt de trein het station binnen
Ik spring erin
En verstop me in een stoel

Mijn hart die in mijn keel klopt
Laat me duizelen
Tranen beginnen te stromen
Als ik net weer gekalmeerd ben
Begin ik weer opnieuw
Kom ik ook nog iemand van de voetbal tegen
Dat wat ik zo erg mis

En begin ik weer opnieuw te huilen
De trein begint te rijden
Ik zou bijna wensen dat ik ervoor stond in plaats van erin
Dan zou alles voorbij zijn
Zou alle ellende stoppen
En ik blijf huilen

Op het station wordt ik kwaad
Woedend
Alles is teveel
Waarom laat iedereen me toch met rust
Eenmaal thuis vliegen scherven door mijn kamer
Ik ben boos
Waarom moet het perse mij overkomen
Waarom laat iedereen me niet met rust


Als jij dan binnenkomt en mij aanraakt
Weet ik dat jij het bent
Alleen mijn gedachten zijn bij iemand anders
Als jij weg bent
Heb ik al een paar krassen op mijn pols
Ik smijt nog een spaarpot stuk
Ik heb het helemaal gehad met mijn leven

Waarom laat niemand me met rust
Ik pak weer mijn mesje en een scherf
Die liggen daar toch al
En begin in te krassen
Tot ik bloed zie

Het helpt niks
Ik ga door
Het helpt niks
Ik ga door
Ik wil niet meer
Ik laat het mesje vallen
De scherf valt in vele stukken uit elkaar
Als ik het door de kamer smijt

Tranen blijven weg
Waar zijn ze nou
Ik wil huilen
Maar er gebeurd gewoon niets

Even later ben ik beneden achter de pc
Niks werkt er mee
Dan komen toch enkele traantjes naar buiten
Maar nu wil ik het niet

Een troostende hand
Laat een kleine glimlach zien
Ze wist het al