Één weg te gaan
Geen weg
om in te slaan
geen moed
om weg te gaan
Jij hield mij hier
gevangen
zonder te denken
aan mijn belangen
Verloren in de strijd
verdronken in de pijn
wetend dat ik er morgen
niet meer zou zijn
Liefde breekt na een tijd
wat vriendschap heeft opgebouwd
langzaam maar zeker wordt onze
band toch vernauwd
De pijn die jij mij gaf
brandde in mijn hart een gat
ik was te laf
om weg te lopen
bang voor de tijd
dat jij mij zou slopen
Ik heb maar één weg
om nog te gaan
één weg
om bij je weg te gaan
Het beste...
om in te slaan
geen moed
om weg te gaan
Jij hield mij hier
gevangen
zonder te denken
aan mijn belangen
Verloren in de strijd
verdronken in de pijn
wetend dat ik er morgen
niet meer zou zijn
Liefde breekt na een tijd
wat vriendschap heeft opgebouwd
langzaam maar zeker wordt onze
band toch vernauwd
De pijn die jij mij gaf
brandde in mijn hart een gat
ik was te laf
om weg te lopen
bang voor de tijd
dat jij mij zou slopen
Ik heb maar één weg
om nog te gaan
één weg
om bij je weg te gaan
Het beste...
Reacties op dit gedicht
| [L]ittle [F]lower: | Dinsdag, september 25, 2007 14:17 |
| Ben het met xMeisjee eens, als dit nu ''t beste is, strax miss niet meer, maar de tijd zal nooit meer terug draaien. Sterkte! Xx my |
|
| xMeisjee: | Zondag, september 23, 2007 22:11 |
| Sterk geschreven. Misschien is het nu het beste, maar is het straks dat ook..? Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SadStorie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2007 | ||
| Thema's: | ||