Blauwe plekken tekenen mijn lichaam,
Bloed loopt langs de muur omlaag,
Onhoorbaar gil ik het uit,
Geen kracht meer om te vluchten voor het volgende pak slaag.
Ik zak geruisloos ineen op de grond,
Zie de wereld aan me voorbij trekken,
Open mijn mond, hap naar lucht
Voordat jij me mijn adem weer ontneemt.
Alle hoop verloren,
Van angst verstijft,
Zie ik mijn kans op vrijheid vervagen,
Wanneer jij me met je vuisten een hoek indrijft.
Blauwe benen met rode strepen,
Slepen mijn gekneusde lichaam voort,
Wanneer stopt het geweld,
En komt de tijd dat jij genoeg hebt gemoord?
Ooit zal ook jouw laatste uur slaan
Ik hoop dat je het niet bent, zo laf,
Dat je de kans om te vergeven,
Mee neemt in je graf.