zoals altijd
het zit niet altijd mee
een gegeven op zich
maar wat me nu overkomt
bevalt me helemaal niet
je doorboort mijn vertrouwen
gaat door merg en been
zonder je iets af te vragen
hoe ik het vind bijvoorbeeld
huilend kijk ik omhoog
wachtend op een antwoord
lang zal het duren
een antwoord komt er nooit
ik heb verdriet
maar pijn nog het allermeest
hoe kun je zo zijn
het lef hebben dit te doen
jij hebt mijn vertrouwen
niet meer in handen
maar kapot gemaakt
opnieuw terug bij af
ik dacht dat het niet altijd was
dat er mannen waren
die wel te vertrouwen zijn
blijkbaar niet
een gegeven op zich
maar wat me nu overkomt
bevalt me helemaal niet
je doorboort mijn vertrouwen
gaat door merg en been
zonder je iets af te vragen
hoe ik het vind bijvoorbeeld
huilend kijk ik omhoog
wachtend op een antwoord
lang zal het duren
een antwoord komt er nooit
ik heb verdriet
maar pijn nog het allermeest
hoe kun je zo zijn
het lef hebben dit te doen
jij hebt mijn vertrouwen
niet meer in handen
maar kapot gemaakt
opnieuw terug bij af
ik dacht dat het niet altijd was
dat er mannen waren
die wel te vertrouwen zijn
blijkbaar niet
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Vrijdag, september 21, 2007 21:40 |
| vertrouwen is de fundatie zonder dat geen gezonde relatie sterkte klaas |
|
| Roland Hainje: | Vrijdag, september 21, 2007 20:40 |
| hee hallo, openhartig, gevoelsmatig en mooi geschreven. * denk aan deze strofe ''ik heb verdriet maar pijn nog het allermeest hoe kun je zo zijn het lef hebben dit te doen'' staat het antwoord....hij was zo, niet jij. wel laat jijzelf de pijn toe. ik weet het is moeilijk, maar laat waar het is, bij hem! en geloof me, er zijn andere mannen. * soms ga je op je bek, zo wat! wat is gebeurd, blijft gebeurd...toch? dikke knuff, X Ro;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jouw-kleine-meis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2007 | ||
| Thema's: | ||