de weg
langzaam verdween je
zakte weg uit mijn geheugen
verijlde je beeld tot rook
tot het een warme herinnering
achterliet in de atmosfeer
je verdween
loste op in mijn hoofd
tot je terugkwam
en zei: ik ben er weer
onze wegen parallel
maar met eigen oneffenheden
lopen wij samen hand in hand
slechts gescheiden door de berm
zakte weg uit mijn geheugen
verijlde je beeld tot rook
tot het een warme herinnering
achterliet in de atmosfeer
je verdween
loste op in mijn hoofd
tot je terugkwam
en zei: ik ben er weer
onze wegen parallel
maar met eigen oneffenheden
lopen wij samen hand in hand
slechts gescheiden door de berm
Reacties op dit gedicht
| jenske: | Zondag, september 23, 2007 19:21 |
| lieve jalwin het eerste wat ik kon doen nadat ik dit gedicht gelezen had was even diep zuchten, zo is het precies!... heel mooi en wijs geschreven gewoon zoals het si maar toch niet zo direct... liefs en knuf |
|
