Mijn gebed
Ik moet hier niet meer blijven staan,
mag weer een stukje verder.
Ik schijn een lichtje op mijn pad,
En ben mijn eigen herder.
Ik leid mijzelf waarheen ik wil,
geen mens houdt mij nog tegen.
Ik loop dus in de zonneschijn,
Maar soms omarm ik ook wel regen.
Verlegenheid past mij niet meer
Ik heb zoveel te geven
Dat ik te lang had weggestopt,
niet voluit durfde leven.
Nu hoef ik enkel nog één ding:
Mij nergens meer voor schamen.
Ik kan het leven gaan genieten dus.
Goddank ik leef nu! Amen
mag weer een stukje verder.
Ik schijn een lichtje op mijn pad,
En ben mijn eigen herder.
Ik leid mijzelf waarheen ik wil,
geen mens houdt mij nog tegen.
Ik loop dus in de zonneschijn,
Maar soms omarm ik ook wel regen.
Verlegenheid past mij niet meer
Ik heb zoveel te geven
Dat ik te lang had weggestopt,
niet voluit durfde leven.
Nu hoef ik enkel nog één ding:
Mij nergens meer voor schamen.
Ik kan het leven gaan genieten dus.
Goddank ik leef nu! Amen
Reacties op dit gedicht
| sensi: | Zaterdag, september 22, 2007 22:27 |
| Beter sé! Liefs |
|
| sensi: | Zaterdag, september 22, 2007 21:48 |
| Aahh mijn "gebed". (ik begreep de titel al niet zo goed) Het zou wel kunnen .. door die haakjes ja. Warme groet terug ;) |
|
| sunset: | Zaterdag, september 22, 2007 17:14 |
| Zo is dat. Mooi treffend tonend delend. Groetjes, sunset |
|
| sensi: | Zaterdag, september 22, 2007 15:31 |
| "Verlegenheid past mij niet meer Ik heb zoveel te geven" Mja, ik vind dit enorm mooi en veelzeggend.. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjaak Hoogeland | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2007 | ||
| Thema's: | ||