Lucifer bedelt bijna om middelpunt te mogen wezen, maar wat men niet is kan men niet zijn. Wij zijn allen middelpunten van iets.

Uit ‘Hier ben ik’

Hoe, het is ontstaan is om het even. Maar,
het gaat er altijd om de grootste te wezen.
Om ik, kijk naar mij! Hij wil aanbeden
worden als een God, het is zijn macht over
de wereld.
Onmiddellijk succes als men hèm vereert!
De dief, moet niet wachten in de rij om
uitbetaald te worden. Ongeduld, is een
on-gave die van hem komt. Zijn licht dat
het duister is.

Hij bestaat niet, hij is onzichtbaar. Onze
ogen zien hem niet, tenzij aan de vruchten
van de bomen. God is ook niet zichtbaar,
maar wij zien zijn licht. Zijn geschapen
licht.

Wij kennen hèm aan zijn ontkenning dat
de ander geen recht heeft op leven. Wat
van Lucifer komt is ik-gericht, uitsluitend
IK-gericht. Hij wil zich waarmaken door
het ik. Het ik zijn prestaties? Het komt
van hèm.

Hij kent geen ootmoed, hij kent alleen
snoeverij. Prat gaan, alsof hij het is die het
licht geschapen heeft. Heb jij de
krokodillen geschapen? Nee, maar ik
heeft ze leren wenen! Tranen en leugens.

Alles wat van hem komt is een leugen.
En die éne waarheid die hij dan toch eens
zegt, is om de leugen te versterken. Alles
is leugen dan, zelfs als het waar lijkt. Je gaat
niet dood als je ongehoorzaam bent! Je leeft
nog! Maar, je sterft in hopeloze ellende. Je
hebt de wetten overtreden!

Op het eind kan dit niet, wie zich niet
omkeert gaat ten onder. Ten ondergaan is
nog wat anders dan sterven. Het leven
waarvoor je stierf is je ontgaan. Lucifer
wordt behandeld met eerbied, want men
weet nooit wanneer hij toe zal slaan.

Je zwakste moment kiest hij uit, en…
dat is het moment dat jij je het sterkst
waant, wanneer je denkt ‘ik’ overwonnen
te hebben, is hij daar. Met sarren en plagen,
zodat jij je overwinning ontkent.

Ontkenning is zijn beste wapen. Alléén,
Gods genade kan je verlossen van zijn
heimelijkheid. Verlos ons van het kwade,
verlos ons van Lucifer. Wanneer is het
genoeg geweest, wanneer gaat hij slapen?