sleur...
Verlangend naar wat was,
in allang vervlogen dagen.
Intense nachten,
vol pure tederheid...
Alleen van jouw liefde,
kon ik leven,
jouw armen om mij heen...
nog steeds zijn wij samen,
toch voel ik mij alleen.
in elk huwelijk komt de tijd aan,
dat de vlam weer even dooft,
ver weg lijkt het geluk dan,
dat je elkander hebt beloofd.
Toch wil ik met jou verder,
hou ik zielsveel van mijn vent...
k weet dat dat gevoel weer terug komt,
omdat zelfs een goed huwelijk,
zijn dalen kent!
Reacties op dit gedicht
| Searching: | Zaterdag, april 26, 2008 18:40 |
| liefde is geen makkie. | |
| tweety-ysje: | Maandag, september 24, 2007 08:47 |
| dat is waar knap neer gezet heel herkenbaar hoor xxx | |
| honingbijtje: | Maandag, september 24, 2007 02:22 |
| Je moet het dan wel samen kunnen opbrengen. Toch sterk neergezet. liefs honingbijtje |
|
| no-more-less: | Maandag, september 24, 2007 00:45 |
| de dalen samen bedwingen, dan is de top zo weer bereikt sweets, no-more-less |
|
| ela: | Maandag, september 24, 2007 00:34 |
| Zo is het, als beiden het kennen iser geen vuiltje aan de hand. ela |
|
| MG Poetry: | Maandag, september 24, 2007 00:22 |
| Ja, aan een relatie moet je constant bouwen, een alleszins hoopvol gedicht! Grtz. MG |
|
| lonely 1: | Maandag, september 24, 2007 00:20 |
| mooi verwoord, liefs, lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lovely**Tears | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2007 | ||
| Thema's: | ||