ik vecht

Ik ben op,
het is leeg,
het gevoel is weg,
dat ik voor iedereen verzweeg,

Alles gaat nu veranderen,
mijn hele leven op mijn kop,
ik hoef niet meer te lijden,
Ik ben helemaal op,

ik hoef niet meer te schrijven,
over alle pijn,
Al weet ik dat dit gevoel,
nooit helemaal weg zal zijn,

maar wat moet ik nu,
nu ik weer mezelf kan zijn,
iedereen is bang,
ik deed iedereen pijn,

er zullen dagen zijn
dat ik huilen zal,
er zullen dagen zijn,
dat ik bang ben dat ik weer val,

want mijn weg is vol opstakels,
ze zijn moeilijk te ontwijken,
maar ik vecht,
to ik zal bezwijken

Geschreven door

Evi

Reacties op dit gedicht

Evi vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

eddy daemen:	Donderdag, augustus 01, 2002 14:11
wat een kracht evi, wat een gevoel wat een dichterres ben jij , eerbiedig buig ik mij voor jouw wondershone gedachtes, zuiver getint...

Thecool:	Zondag, mei 19, 2002 22:16
elk obstakel is te verwijderen de vraag is wil je het zo ja vecht als een tijger

Bianca:	Zondag, februari 24, 2002 16:14
Iedereen vecht. En iedereen moet overwinnen tergenwoordig. Maar je kan pas echt overwinnen als je je echter vrienden kent en die er altijd voor je zijn. Dan win je met vlag en wimpel. Ik vindt het een heel mooi gedicht !! Groetjes Bianca

Hugo Serwy:	Zaterdag, februari 23, 2002 18:05
We vechten allemaal, en als we niet kunnen winnen... tja, een dichteres of dichter kan niet bezwijken... Groetjes en sterkte, Hugo.

Over dit gedicht

Auteur: Evi
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 23 februari 2002
Thema's: [Onzekerheid] [Leven] [IK]