Het begon met jou berichtje,
dat je er altijd voor ons zou zijn,
Nu dat we 2 maanden verder zijn,
Heb je ons laten vallen,
Laten vallen als een baksteen,
Dat alles omdat je zag,
dat jou bedrijf kapot ging,
Geld is het enige,
waar je aan dacht en denkt,
Die hebzucht van alsmaar,
hebben hebben hebben,
Alleen krijgen en nooit geven,
Sinds mamma ziek is,
Ben je er geen een keer voor haar geweest,
Zelfs niet op haar 50ste verjaardag,
in plaats van jou excuses,
Maak je ons kapot,
met de dingen die je doet,
Geen sorry,
geen cadeautje omdat ze 50 werd,
Geen arm die ons trooste,
alleen jou enorme ego !
Denk nou eens na,
Noemt men dat een oom?
Ik kan er niet veel over zeggen,
Want hier,
Hier zijn gewoon géén woorden voor !