Maneschijn
Het was de stille wind in het holst van de nacht
Het was die bevredigende maneschijn waar ik op heb gewacht
Terwijl jij naar de sterren keek,
vroeg ik de maan wat hij ervan vond.
Toen als antwoord de hemel ging stralen,
Bracht ik mijn lippen maar naar je mond….
Het was die bevredigende maneschijn waar ik op heb gewacht
Terwijl jij naar de sterren keek,
vroeg ik de maan wat hij ervan vond.
Toen als antwoord de hemel ging stralen,
Bracht ik mijn lippen maar naar je mond….
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Dinsdag, december 18, 2007 13:28 |
| goh wat leuk:D de maan is een man... ik wist niet dat je daar diggies in kon sturen :P Liefs, nino. |
|
| no-more-less: | Maandag, september 24, 2007 22:50 |
| heel teder en mooi sweets, no-more-less |
|
| Stralend meisje. 3: | Maandag, september 24, 2007 22:22 |
| Mooi.. Liefs:) | |
Over dit gedicht
| Auteur: rosejolie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2007 | ||
| Thema's: | ||