En nu pas begrijp ik alle leuzen
eenzaamheid biedt geen keuzes
maar meer dan ik aan kan alleen
lief waar ben je heen
het aanrecht staart bevoorrecht
al je spullen voor de ochtend klaargelegd
waar is je brede rug nu de nacht
haar schouders heeft laten hangen, en wacht
tot ik me overgeef, het licht doof
de stilte me overlaad met geloof
dat je ergens wacht tussen de derde ster
en het lege matras naast
lief ik laat het licht aan,
tot je thuis komt