zoals zij het leven ziet
het is in haar zo een verdriet
het lijkt alsof niemand het ziet
soms wilt ze roepen
huilen
en in iemands armen schuilen
het is zo een zwaar gevoel in haar
dat maakt haar zo voelend raar
zoals een blok met een groot gat
en zo is het hoe het zat
tranen weende ze vandaag
even wist ze zichzelf geen raad
lucht kreeg ze niet
ze leek wel een vergiet
met al haar verdriet
het voelt als iets in haar
dat niet uitwillen laat
want hoe hard ze ook weent
schreeuwt
het zit er nog steeds
het is zo raar
met al dat verdriet
dat is hoe zij het leven ziet
het lijkt alsof niemand het ziet
soms wilt ze roepen
huilen
en in iemands armen schuilen
het is zo een zwaar gevoel in haar
dat maakt haar zo voelend raar
zoals een blok met een groot gat
en zo is het hoe het zat
tranen weende ze vandaag
even wist ze zichzelf geen raad
lucht kreeg ze niet
ze leek wel een vergiet
met al haar verdriet
het voelt als iets in haar
dat niet uitwillen laat
want hoe hard ze ook weent
schreeuwt
het zit er nog steeds
het is zo raar
met al dat verdriet
dat is hoe zij het leven ziet
Reacties op dit gedicht
| black_beauty: | Woensdag, september 26, 2007 10:00 |
| hey lieve moon je gedicht raakt me.. er staat zoveel in hoe ik me ook voel alsof je over mij schrijft.. lieve groetjes :) |
|
| jasmientj..: | Dinsdag, september 25, 2007 21:10 |
| Prachtig gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2007 | ||
| Thema's: | ||