Schoenen
k weet hoe ongezond
't wel kan zijn,
zwijgend in alle talen
hunkeren naar jouw verhalen,
lood te hebben
in de schoenen
die je me gaf,
te groot gekocht,
maar passen mij als gegoten,
nu bezweet, afgesleten,
krom gewerkt en opgekruld,
onverwoestbaar funktioneel,
later in een schrijn te bewaren,
de geur,
of wat er nog rest,
't aroma van al je goedheid,
stiekem op te snuiven,
je stemband
keer op keer,
terug te spoelen in 't geheugen,
terwijl verkrampt te bed,
de neonwijzers
uur na uur gade te slaan,
't morgenlicht hartebonzend
te zien opdoemen,
doodmoe
en moedeloos op te staan
om er opnieuw,
tegenaan te gaan ...
't wel kan zijn,
zwijgend in alle talen
hunkeren naar jouw verhalen,
lood te hebben
in de schoenen
die je me gaf,
te groot gekocht,
maar passen mij als gegoten,
nu bezweet, afgesleten,
krom gewerkt en opgekruld,
onverwoestbaar funktioneel,
later in een schrijn te bewaren,
de geur,
of wat er nog rest,
't aroma van al je goedheid,
stiekem op te snuiven,
je stemband
keer op keer,
terug te spoelen in 't geheugen,
terwijl verkrampt te bed,
de neonwijzers
uur na uur gade te slaan,
't morgenlicht hartebonzend
te zien opdoemen,
doodmoe
en moedeloos op te staan
om er opnieuw,
tegenaan te gaan ...
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, september 26, 2007 01:08 |
| zo heel erg droef verlangend in een troosteloos beeld liefs kerima ellouise |
|
| no-more-less: | Woensdag, september 26, 2007 00:44 |
| bechten voor, blijt toch echt de remedie sweets, no-more-less en een goede nochtrust |
|
| honingbijtje: | Woensdag, september 26, 2007 00:43 |
| Dit is werkelijk het meest troostvolle gedicht wat ik gelezen heb. liefs honingbijtje |
|
| ela: | Woensdag, september 26, 2007 00:40 |
| Moedeloosheid doet rare dingen mlet de mensen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: XAVIER | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2007 | ||
| Thema's: | ||