en zweeg
Hij schreef over herfstpracht,
stootte zich aan het eerste winterkruid
het hart onopgewassen tegen
de weerspiegeling van ijzig glas
en gladmakende wegen
stootte zich aan het eerste winterkruid
het hart onopgewassen tegen
de weerspiegeling van ijzig glas
en gladmakende wegen
hij zweeg verbittert, volgde
zijn schaduw richting vuur, het hart
stokte, slokte wat winterlucht weg,
luchtledig negeerde hij, de sneeuwvlokken
die zich nestelde in zijn wereld,
stokte, slokte wat winterlucht weg,
luchtledig negeerde hij, de sneeuwvlokken
die zich nestelde in zijn wereld,
Het ochtendgloren kon hem bekoren
liet het vuur branden, smoorde zijn woorden
en liet niets na, als lege voetsporen is vers sneeuw
en blauw inkt van de laatste woorden die hij schreef
over een sluimerend wit einde,
liet het vuur branden, smoorde zijn woorden
en liet niets na, als lege voetsporen is vers sneeuw
en blauw inkt van de laatste woorden die hij schreef
over een sluimerend wit einde,
en zweeg
Reacties op dit gedicht
| Suzanne.: | Woensdag, september 26, 2007 17:18 |
Prachtig. Ik voel me vereerd dat schrijvers van dit niveau mij lezen. (Althans, één.) S. |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, september 26, 2007 09:31 |
| heel mooi geschreven ! knap! liefs kerima ellouise |
|
| honingbijtje: | Woensdag, september 26, 2007 08:26 |
| het is een prachtgedicht, ik ben sprakeloos. liefs honingbijtje |
|
| sunset: | Woensdag, september 26, 2007 08:21 |
| Een pracht dit (op een passende achtergrond). Liefs, sunset PS: Als ik mag? ''hij zweeg verbitterD, volgde''; ''die zich nesteldeN (onderwerp is sneeuwvlokken hier) in zijn wereld,''; ''en blauwE (hier zo beter) inkt van de laatste woorden die hij schreef''. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2007 | ||
| Thema's: | ||