opgekropte woede
Starende holle ogen
leeg en zonder glans
onbereikbaar ver
als in een diepe trance
de mond een smalle streep
een starre koppigheid
geen gesprek geen loze woorden
wil even niets meer kwijt
maar heel diep binnenin
is alles in rep en roer
de bom zal nog wel barsten
al doet ze nog zo stoer
*fictie*
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, september 26, 2007 20:21 |
| Al is het fictie, maar het kan zo maar omslaan in wat jij beschrijft. Mooi verwoord. mijn liefs,Ducky |
|
| ela: | Woensdag, september 26, 2007 16:55 |
| Wie de lont op zijn tong heeft liggen laat nooit de bom afgaan. ela |
|
| dichterbij: | Woensdag, september 26, 2007 16:26 |
| zo gaat het meestal wel, maar gelukkig is het fictie lieve groet |
|
| conan: | Woensdag, september 26, 2007 13:50 |
| het komt erop aan op tijd weg te zijn...of je moet een goede expert zijn om dat ontstekingsmechanisme stuk te maken , lijkt mij... liefs conan*** |
|
| Free@Bird: | Woensdag, september 26, 2007 13:50 |
| Heftig verwoord! Gelukkig is het fictie :) liefs, kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2007 | ||
| Thema's: | ||