Waterdragers
Ik droeg je grootscheeps in gedachten met me mee
het koude water vrat aan de gevoelens in mijn tenen
De zee, het meer, het kabbelt aan mijn voeten
de stroming in rivier trekt alle eenzaamheid weer mee
En ik droeg je op mijn nek zelfs toen het water in
mijn neus begon te stromen, zich borrelend vermengend
met de tranen die in langgerekte snikken tot je kwamen
Het zout in zeeën vocht vrat vertragend aan mijn ogen
Ben ik benieuwd of het me lukt je in gedachten hier te houden
als ik mezelf diep bedroefd te water laat en op de bodem
van de oceaan probeer mezelf en jou te vinden
Ik moet op zoek naar nieuwe waterdragers
(9-6-2007)
Reacties op dit gedicht
| ela: | Woensdag, september 26, 2007 17:28 |
| Krachtig en mooi schrijven, als gedicht zou ik heeel veel schrappen. Je laat niets voor de lezer, je vertelt vel dingen die logisch zijn en dus overbodig. ela |
|
| meisje_1991: | Woensdag, september 26, 2007 15:53 |
| wauw.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Menno_21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2007 | ||
| Thema's: | ||