de brug
overwatert mijn geheugen
elektrolyse van mijn gedachten
doorboring

de tram rolt steenblauw
mijn liefde plat
de ammoniakfles spuwt water en vermillioen
blauwe bloemen blozen van schuchtere hoogmoed
en lachen door de slechte radio
HALLO

en ik ween met een glimlach
drie mooie kinderen dood
de moeders schateren
hoe schoon
wanneer ze droevig zijn

ik klim de koord op
het water in
en val tussen de wolken door
ik lach naar stenen lieve vrouwtjes
de steen weg

de fiets rijdt steigerend voort
ik zie de ketting kraken
en
druppels
van mijn geweten
druipen achter mijn kiezen
mijn keelgat in

mijn geheugen overwatert de brug
gedacht zwemt boven
de pijlers slaan stuk
de dwarsen zinken zacht
gedacht zwemt boven

geheugen en de brug