stilte
Eenzaam, zelfs als ik op een vol plein zou staan.
Genoeg mensen om mee te praten, heb het alleen niet in de gaten.
Leegte in mezelf valt niet op te vullen, heb niets meer te onthullen.
Sta overal in mijn eentje voor, waarom heb ik dat nu pas door.
Verdriet zonder zichtbare tranen, die zich door mijn lichaam een weg weten te banen.
Stilte in mezelf vind ik niet, dat moet komen door mijn stille verdriet.
Genoeg mensen om mee te praten, heb het alleen niet in de gaten.
Leegte in mezelf valt niet op te vullen, heb niets meer te onthullen.
Sta overal in mijn eentje voor, waarom heb ik dat nu pas door.
Verdriet zonder zichtbare tranen, die zich door mijn lichaam een weg weten te banen.
Stilte in mezelf vind ik niet, dat moet komen door mijn stille verdriet.
Reacties op dit gedicht
| black_beauty: | Vrijdag, september 28, 2007 16:43 |
| dit is zo wonderbaarlijk mooi..ondanks al je verdriet ook al weet ik heel goed wat je voelt! | |
| Fairouz: | Vrijdag, september 28, 2007 15:56 |
| de enzaamheid en het verdriet springt eruit !! Succes Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klatyppols | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2007 | ||
| Thema's: | ||