Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Schimmenlied
Zonder uitzicht of een doel
bewandel ik dit stille pad
Met slechts een waas
een herinnering
van wat er eerder was
Dromen leven voort
van het niets tot in ’t bestaan
verschijnen aan de oppervlakte
waar ze zweven
maar nergens lijken te gaan
Rode ogen doemen op
achter een ijzig koud gordijn
waar stille stemmen dalen
de grond doen beven
en de eenzaamheid verdwijnt
Stormwinden doorbreken
het zachte ruisen van de nacht
waarin de maan schijnt
kil en koud
en de schimmen fluisteren zacht
Laat ons dansen met het water
en de kinderen van het licht
langs de wijde witte oevers
zwijgend
totdat de aarde zwicht
Reacties op dit gedicht
- Cisje - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
mobar
:
Zaterdag, september 29, 2007 00:59
Mooi gedicht,
graag gelezen,
Mobar.
Over dit gedicht
Auteur:
- Cisje -
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
29 september 2007
Thema's:
[Mystiek]
[Eenzaamheid]
[Verdriet]