papa
Papa jij kent enkel
het meisje in mij,
dat je voorlas,
die je schat was
en je dan zomaar
liet verdwijnen.
Papa ik ben je kwijt,
ik weet niet wie je bent
en het spijt me als het pijn doet;
maar jij hebt me nooit gekend.
het meisje in mij,
dat je voorlas,
die je schat was
en je dan zomaar
liet verdwijnen.
Papa ik ben je kwijt,
ik weet niet wie je bent
en het spijt me als het pijn doet;
maar jij hebt me nooit gekend.
Reacties op dit gedicht
| Meijeringen: | Vrijdag, december 28, 2007 19:38 |
| ....pappa''s kleine meisje is zelfstandig geworden...dat vinden vaders moeilijk..loslaten valt niet mee...volwassen worden ook niet en zo wil je gezien worden..sterkte.. | |
| anne(18): | Zaterdag, september 29, 2007 14:42 |
| *Slik* Heel mooi verwoord en zó herkenbaar, alsof je mijn gevoelens schrijft, elk woord klopt.. Sterkte Liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarieJulie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2007 | ||
| Thema's: | ||