In het nachtelijke land van
dromen.
Is de taal van liefde.
Veel geven en weinig nemen.
Daar zal je nooit verdwalen in
de duisternis van de dagelijkse
problemen.
Daar zullen de grijze wolken van
verdriet en pijn nooit je metgezel
zijn.
Omdat je daar beiden weet wat
delen voor betekenis heeft.
Daar zullen de klanken van de
muzikant en zijn instrument.
Het begrip zijn, van samen iets
moois te maken.
De zilveren zonnestralen betekend
daar, elkaar in de waarde te laten
en elkaar niet egoistisch af te
kraken.
De taal van bekoring en geen
uiterlijk vertoon.
Of van mager, dik, grijs of kaal.
Het onvoorwaardelijk accepteren
van elkaar en respectvol met elkaar
omgaan.
Daar is de taal van het leven.
Elkaar niet uit de weg gaan.
Altijd voor elkaar klaar te staan.
En de andere niet zijn vrijheid
ontnemen.
Dus als jij mijn liefdes droomtaal
verstaat.
Dan is bij het ontwaken uit
droomland.
Elke dag veel en veel meer.
Want dan zal ons liefdesgeluk
ons elke dag verblijden.