Eenzaam
Eenzaam
Weer een dag zonder mensen
of bijna niet.
De eenzaamheid, die pijn
en dat verdriet...
Het wordt een inktzwart lied.
Als duisternis en angst
zo zijn verweven
dat ik,
de hoop dreig op te geven.
Mag dan die pijn,
wat mij ziel en lichaam kost,
ten lange leste afscheid nemen ?
Opdat ik eindelijk word verlost ?
Misschien, is er toch nog hoop
Ja, wie weet...
Is er ergens in dit Heelal
een goede geest of sfeer
Die luistert naar al mijn zeer.
© sjoerd44
Over dit gedicht
| Auteur: sjoerd haxe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||