Teveel
Rust wil ik om me heen
warmte die over de koelte scheen
Rust in mijn hoofd
totdat mijn woede en frustratie is verdoofd
Rust, omdat ik er niet meer tegen kan
ik heb er z'on genoeg van
Rust...verlangend door de drukte
waardoor alles om me heen mislukte
Rust totdat ik weer mezelf kan zijn
verlost van emotie, eenzaamheid en pijn
Rust omdat ik me voel bedrogen
door dierbare vrienden die tegen me logen
Rust..ik wil alleen maar leegte in mijn hoofd
want ik voel me van al het zekere in mijn leven beroofd
Reacties op dit gedicht
| jan.g: | Vrijdag, februari 15, 2002 11:21 |
| mooi geschreven zo voel ik me ook ! pfffffffffffff groetjes |
|
| mini: | Maandag, juni 25, 2001 15:33 |
| Kop op! Die rust komt zeker wel! Ik heb het ook al meegemaakt en heb er een paar maand over moeten doen om die "so called" vrienden uit m'n leven te verbannen. En toch, op het minst onwaarschijnlijk moment, staan ze daar weer door jou gedachten te zweven. Maar het wordt steeds minder en steeds beter! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sandra B | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||