Mijmeringen.
Woorden geboren uit een vredige stilte
die mij omringen in een waas van licht.
Klinken de tonen gehuld in een kille
eens op een avond geschreven gedicht.
Gedreven door eenzame dode gedachten
gedroomde zinnen over hoe het zou zijn.
Zonder te weten dat waar ik op wachtte
zo plots verdwenen verscheen de pijn.
Besefte dat ik jou nooit meer zal horen,
jouw schaduw naast mij nooit meer zal zien.
Sloot ik mijn ogen en trachtte te komen
. . .
naar die dag voor jij ons voor eeuwig verliet.
opgedragen aan mijn broer.
fortuna: | Dinsdag, oktober 02, 2007 22:36 |
een moeilijke afscheid zonder eind, waar gedachten de vergane tijd terugbrengen tijdens gemis. Voelbare pijn. Liefs en sterkte. |
|
Augustijntje: | Dinsdag, oktober 02, 2007 12:25 |
stilmakend mooi geschreven! x! |
|
sunset: | Dinsdag, oktober 02, 2007 12:25 |
Integer stilmakend liefdevol. Groetjes en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
ana (stacia): | Dinsdag, oktober 02, 2007 11:18 |
Bij zij die in de diepte kunnen liefhebben, kerft gemis als een meedogenloos zwaard. Ik houd je bij deze even stevig vast. Dikke kus! ana |
|
Gert: | Dinsdag, oktober 02, 2007 09:06 |
Je brengt het goed voelbaar over Michel. Herkenbaar ook, al dan niet voor een familielid. Liefs, Gert Ps; Tot op de meeting??? |
|
switi lobi: | Dinsdag, oktober 02, 2007 08:40 |
Wat een lieve reactie van Inner...zo is het inderdaad en het kan heel heftig zijn. Warme knuffels en een dikke kus! Liefs, switi lobi |
|
Danielle: | Dinsdag, oktober 02, 2007 08:01 |
lieve Dylirium,wat een prachtig gedicht,het gemis is zo voelbaar liefs Danielle |
|
Innerchild: | Dinsdag, oktober 02, 2007 03:14 |
Hey M, soms kan gemis je zomaar overvallen. Het kan, het mag, het moet misschien zo zijn ... want het gemis brengt je weer dichter bij jezelf en bij diegene die je nog steeds liefhebt. Liefs en een stevige knuffel, Innerchild |
|
Auteur: Dylirium | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2007 | ||
Thema's: |