Mij hart klopte in mij keel...
Mij hart klopte in mij keel...
Mij hart klopt in mij keel.
Even wordt het mij te veel.
Ik zit er aan te denken met tijden.
Hoe ik jou daar heb zien lijden.
Dat de drank overheerst jou lichaam en ziel.
Ik drong niet door alsof er niet te praten viel.
Dit maakte mij doodsbang en tril door mij lijf.
Ik kon mij lichaam niet bewegen voelde me stijf.
Wist dat ik jou niet kon laten staan.
Anders had je zelf iets nog aangedaan.
Mij hart klopt in mij keel.
Even wordt het mij te veel.
Ik zit er aan te denken met tijden.
Hoe ik jou daar heb zien lijden.
Dat de drank overheerst jou lichaam en ziel.
Ik drong niet door alsof er niet te praten viel.
Dit maakte mij doodsbang en tril door mij lijf.
Ik kon mij lichaam niet bewegen voelde me stijf.
Wist dat ik jou niet kon laten staan.
Anders had je zelf iets nog aangedaan.
Reacties op dit gedicht
| CBR: | Donderdag, oktober 04, 2007 23:05 |
| Rakend geschreven liefs cbr |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, oktober 02, 2007 15:59 |
| willen helpen en toch zo machteloos zijn... liefs kerima ellouise |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 02, 2007 12:20 |
| Mensen die zich laten gaan in hun (eender welke) verslaving. En de ander die machteloos is in en met zijn hulpbereidheid. Treffend. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||