onwetend of toch niet
geven jullie me verdriet
ongelukig klein
kunnen die woorden en daden
me opladen
tot ik zo boos ben
dat ik mijn krachten niet ken
stort ik neer van de kracht
heb geen macht
zelfs niet over mijn eigen lichaam
voel me altijd eenzaam
altijd weer ben ik
de gene van wie je de spullen pikt
cadeau's voor me neus weghaalt
waar je niet van baalt
maar gewoon door gaat
tot er niks meer achter mijn naam staat
laptop, weg
zonder enige uitleg
gewone praten, niks van over gebleven
moeten we eeuwig zo door leven?
(zus pikt alle dingen in+aandacht+gesprekken)