Waar is het eind,
Het eind van het leven
Het enige waar ik aan denk
Is echt werkelijk opgeven
Heb echte vrienden
Die me problemen kennen
En die accepteren
En ik word gek van steeds
Het weer opnieuw te proberen
Mailtjes sturen,
Maar een kleine kans iets
te ontvangen
En bij het idee dat je weg bent
Staan in mijn ogen grootste angsten
Je moet blijven,
Blijven strijden,
Dat je op 16 oktober 2008 terugkomt en zegt
Wendy je hoeft niet meer te lijden
Ik verlang naar die gesprekken
Ik verlang naar die tijden
Dat ik kan stoppen met huilen
En kan stoppen met snijden
Maar nu zal ik nog lang moeten overleven
Me echt 100 procent moeten geven
Maar ik kan het niet meer
Ik kan het niet weer
Mijn kracht is verstopt in een hoek
waar ik hem niet vinden kan
Ik ben uitgeput, moe, onzeker
Kapot, verdrietig, emotioneel
Nadekend over het verleden
Al die problemen,
En ik denk niet vaak terug
Wel vaak vooruit
Omdat ik gewoon weet over het leven
Uit dit leven komt niet veel meer uit
Ik ben aan het verliezen, aan het opgeven
Ik heb er geen zin meer in,
Geen trek meer in,
De kracht niet meer voor een nieuw begin..
Het verward me allemaal zo,
En ik mis al die tijden,
Ik word zo onzeker,
Van het strijden..
En ik vraag me af hoe het zit
Maar ik wil het niet weten
Ik wil alles wat ik in me hoofd haal
Het liefst weer vergeten

*terug bij af, k*tzooi!