zovele tranen
tranen die vloeien,
die zich een weg banen.
en me zo vermoeien.
ze vallen met bakken omlaag,
ik wil dat ze verdwijnen.
maar dat gaat zeer traag.
ik ben ze nog niet kwijt,
ze komen wel vrij.
na een lange tijd.
mijn ogen zijn dik en rood,
ik wil niet meer wenen.
maar het verdriet is te groot.
die zich een weg banen.
en me zo vermoeien.
ze vallen met bakken omlaag,
ik wil dat ze verdwijnen.
maar dat gaat zeer traag.
ik ben ze nog niet kwijt,
ze komen wel vrij.
na een lange tijd.
mijn ogen zijn dik en rood,
ik wil niet meer wenen.
maar het verdriet is te groot.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, februari 25, 2002 23:57 |
| Misschien kan je Loes weer tot haar huilen brengen. Als je tot zo'n reactie kunt uitnodigen, is dat op zich al heel bijzonder. Met een lief groetje, Hans |
|
| Zeeroosje: | Maandag, februari 25, 2002 18:19 |
| Ween maar Linda, het doet je goed, ooit zijn je tranen gedroogd, dan kan je naar de toekomst kijken, niet meer naar het verleden, Denk er eens aan Als je een kleinkind van je zoon of van Kelly in je armen kan houden, wat een geluks gevoel zal er dan niet door je heen gaa, je wilt dat toch niet missen. Denk daaraan, probeer je op de toekomst te richten en je verleden achter je laten. Dikke knuffel Je vriendin Roosje | |
| loes: | Maandag, februari 25, 2002 14:34 |
| het feit dat je kan huilen betekent dat je kan voelen. het feit dat je kan voelen betekent dat je kan huilen. het feit dat je beide kan betekent dat je leeft. van binnen en van buiten. lieverd...koester je tranen. niets mis zo erg als niet meer kunnen huilen om je eigen verdriet. niks is zo er als geen gevoel hebben. niks is zo erg dan alleen het gevoel te hebben van steen te zijn. huil je tranen en als het er teveel zijn, zo |
|
| Marc lambrechts : | Maandag, februari 25, 2002 11:34 |
| in een artikkel in de krant heb ik gelezn dat het de beste remedie is om lang te leven ,veel huilen,daarom dat vrouwen naar het schijnt gemiddeld 15 jaar ouder worden dan mannen,dus het blijkt gezond te zijn,, ik bedoel wel dat wenen ,en niet wat jij doormaakt,daar moet dus snel een einde aan gemaakt worden,, maar je bent op de goede weg,, ik ben tenminste al blij dat ik weer een gedichtje opde site vind van je, en nog één ding ik hou op mijn manier veel van je,, dat weet je toch, waarom daar ni | |
| Marc lambrechts : | Maandag, februari 25, 2002 11:29 |
| free: | Maandag, februari 25, 2002 06:53 |
| je vraagt je soms af waar al dat water vanDAAN komt... maar huilen..heelt! liefs free |
|
| christina: | Maandag, februari 25, 2002 05:46 |
| Jou tranen zijn gespaard Jaren lang verdriet Ongehuilde tranen komen nu naar buiten Laat ze maar varen lieverd Liefs en knuffie Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||