Misschien is dat vandaag het moeilijkste,
mensen ontmoeten en dragen,
als alles leeg en donker is,
niet zwijgen, niet weglopen, maar blijven.
Misschien is dat vandaag het moeilijkste,
luisteren en blijven wachten
en de juiste woorden binden,
ook als alles wanhopig stil wordt.
Misschien is dat vandaag het moeilijkste,
in een tijd waar alles snel en goed moet gaan,
kunnen aanvaarden,
dat iedereen die weg... niet gaat.
Dat er andere wegen zijn,
wegen van pijn en onmacht en eenzaamheid
donkere wegen, zonder licht,
dat maakt ons vandaag oneindig stil.
Misschien is dat vandaag het moeilijkste,
heel ver van huis, eindeloos ver van wie je dierbaar is,
afscheid moeten nemen,
opnieuw licht kunnen zien
aan het einde van een donkere tunnel.
Misschien... nee, heel zeker
is dat een opdracht voor ons allemaal
kunnen zeggen : leef maar, leef ...
ik wil naast je staan, je bent niet alleen.
ga maar, ga ... ik zal je hand vasthouden,
en de zwaarste steen voor jou opzij rollen.
Je mag huilen, je mag vechten,
ik zal je troosten en weer moed geven,
je mag op mij rekenen
ook als het heel moeilijk wordt.
Floortje