Zijn het niet mijn ogen
zijn het niet mijn ogen
die de wereld spiegelen?
door schaduw geluwd in het
tijdsbeeld dat men opdringt
zijn het niet mijn ogen
die de wereld kleuren?
de vrijheid verwelkom, en de
geest die het voortbrengt
mijn eigen godsbeeld schep
het woord omzichtig schik dat
zin… zoveel zinnen geeft
is het niet mijn gevoel dat ik
uitdraag, tot mijn lied hoe de
wereld in mij leeft, de waarde en
het doel zich tot de weg kneedt
zijn het niet mijn vingers die
de inktafdruk geven hoe
betrekkelijk het inzicht, de waarheid
in mij leeft en de betekenis
die het heeft
de enige die bedriegt
ben ik zelf
het enige dat liegt
zijn de stemmen in mijn hoofd
de enige met wie ik vecht
is mezelf
want zijn het niet mijn ogen die
de wereld spiegelen?
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:03 |
| Subliem, ik sta hier helemaal achter. | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, oktober 09, 2007 18:11 |
| knap beschreven | |
| ana (stacia): | Dinsdag, oktober 09, 2007 13:08 |
| Welcome back ! En hoe ! De derde strofe vooral vind ik schitterend. Liefs ana |
|
| Sheena: | Dinsdag, oktober 09, 2007 13:05 |
| wat een aangename verrassing .. lang niet gezien meneer. en wederom als vanouds, genoten! warme groet, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||