Het is zwart of wit
geen weg er tussenin
Maar veroordeeld wordt je
al vanaf het eerste begin..
Om je hart bouwde je een muur
Liet hem nooit uiteenvallen
Zelfs niet in een onoplettend uur
Altijd op je hoede voor een mogelijke vijand
Nooit mogelijk iemand binnen te laten
Zo moeilijk als het was te vertrouwen
Op iemand die je vriend wilde zijn
Bleek je niet in staat weer iets op te bouwen
Altijd bleef je vechten
Tegen je eigen wantrouwen
Voor een leven volgens je eigen rechten
En slaagde uiteindelijk
Je liet iemand binnen, dat mocht heel wat heten
Iemand die je door en door vertrouwde
Die jou leerde vertrouwen en je daardoor liet vergeten
Wat een dikke muur er ook weer om je hart heen stond
De dikke muur smolt uiteindelijk weg
Door pure vriendschappelijke liefde voor haar
Bleek de muur niet meer bestand en
Je liet haar in je hart, voor altijd blijft ze daar