Brandende tijger
Brandende tijger
tijgers brandende
in schoonheid
tot leven komende
in de wouden der nachten
welke onsterfelijkheid
kon jou zo vormen in al
zijn symetrie
in welke afstanden
der luchten
doet het vuur ontbranden
in jouw ogen
op welke vleugels
in aspiratie
laait het vuur op
tot ongekende hoogtes
welke schouder en kunst
kan jouw hart omarmen
noch de speer of kettingen
kunnen je vangen
wie zou zijn dodelijke terreur
durven aanvangen
wanneer de sterren
hun stralen flonkerend sturen
de hemel zijn waterige tranen
laten nederdalen
lachte hij
de tijger in brandend vuur
Marousia met liefs
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Donderdag, oktober 11, 2007 08:45 |
| De tijger is het symbool van wildness in mijn ogen koning der wildernis, maar ook de koning der machten, lenige vurigheid. ik hou wel van hem maar ik durf er niet vlak bij te komen :-) groetekes |
|
| lommert: | Woensdag, oktober 10, 2007 22:35 |
| niks mystiek aan..het is ''mijn beest ''vergeleken bij de tijger is de leeuw een slap en smerig aftreksel ...de tijger..meer dan een koning...een keizer...graag gelezen liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||