het is het allemaal
het is als tongenstrelend zachte wind
die mij jouw fluisterend ‘kom’ stil ademt
de losse teugel heeft geen strakke houden nodig
maakt mij in spiegel van jouw blikken blind
het zijn de vleugelslagen zonder kreten
die mij na duizend keren toch nog verder brengen
als ik de vrucht der tijd van ‘t stof bevrij
zal het verleden van zijn eigen onschuld weten
het is de tere huid van pas geheelde wonden
die zich als zijde om mijn leven legt
als ik de droge kelk met jou mag vullen
wanneer ik jou in mij eerst heb gevonden.
sunset 11-10-2007
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Vrijdag, oktober 12, 2007 07:50 |
| Jij beschrijft de liefde heel bijzonder Sunset. Ik lees het graag. Lieve groet en mooie dag. Hilly |
|
| lonely 1: | Donderdag, oktober 11, 2007 18:21 |
| schitterend mooi! liefs en knuffel, hilde |
|
| dichterbij: | Donderdag, oktober 11, 2007 17:45 |
| wat liefde al niet met je doet mooi lieve groet |
|
| verhavert: | Donderdag, oktober 11, 2007 16:37 |
| wondermooi liefs tine |
|
| Free@Bird: | Donderdag, oktober 11, 2007 14:22 |
| Prachtig Sunset Graag geklezen dit stukje poezie! liefs, kerima |
|
| conan: | Donderdag, oktober 11, 2007 14:13 |
| heerlijk , je blijft inventief de eeuwige Liefde beschrijven...doen voelen.. drinken en ademen...knap sun! liefs conan*** |
|
| Gert: | Donderdag, oktober 11, 2007 10:39 |
| En dit op de vroege ochtend!! Mooi hoor. Groet, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||