Ze zwaait met bloemen afscheid toe
loopt haar eigen wegen
van strand tot aan de kust
waar het einder is begraven
Flauwtjes is haar lach
net zoals de sterren
die het belopen pad verlichtten
waar ze haar laatste woorden schreef
Ik zag haar langs de flats lopen
met gesloten ramen
zachter zong ze dan het kind
die doofstom was geboren