Negen maanden
Hebben we op jou gewacht
Hebben we naar jou toegeleefd
Samen met je mama en papa
En wij maar aftellen
Tot de dag dat jij zou komen
Maar jij kwam maar niet
Je vond het daarbinnen veel te goed
Je mama elke dag aan de monitor gaan liggen
Om te weten of alles nog in orde was
En ja hoor, tuurlijk wel
Je had alleen geen zin
Het was daar warm,
Je moest niet zelf ademen
Het meeste werd voor jou gedaan
Kortom, het was daar iets te goed
Je zusje zat op hete kolen
En je papa wou bij je zijn
En je mama, die wou
Net zoals de anderen
Je eindelijk eens zien.
En woensdag drie oktober was je daar eindelijk.
Voor sommigen onverwachts.
Maar niet voor je mama,papa, zus en meter.
Je moest eruit
En tegenspreken ging niet meer.