Ik kijk je aan, op zoek naar de waarheid
Geschreven in helder blauw
Je ogen verraden niets dan oprechtheid
En tegelijkertijd toch zo ontrouw

Jouw uitdovende passie
En je eerlijkheid snijden door mijn ziel
Waarom kunnen we niet terug naar toen?
Want het was de leugen die mij beter beviel

De belofte van eventueel, ooit...
De tijd dat ik kon teren op 'misschien'
De tijd van ongeremde fantasie
Waarin ik de waarheid niet hoefde te zien

Maar ineens was het besef daar
Van wat je hebt gedaan
Zo heeft zij deze strijd gewonnen
Onwetend van mijn bestaan

We blijven altijd vrienden, zeg je
En natuurlijk hou ik ook van jou
Maar hulde aan de waarheid
Ik houd net ietsje meer van mijn vrouw

Je hebt je keuze gemaakt
Je gooit de deur in het slot
En met een bevroren glimlach
Aanvaard ik mijn ondergeschikte lot

Ik zal niet breken, oh nee
Je niet vermoeien met mijn klaagzang
Want mijn verstikkende verdriet
Acht jij toch van minder belang

Zoveel brandende vragen
Malen doelloos door mijn hoofd
Geen nut om ze te stellen
Want jij hebt nooit in ons geloofd

Kijk hem daar nou zitten
In zijn eigen leugens gevangen
Bezoedeld door ultiem verraad
En ongewild verlangen

Ineens doorzie ik je zwakte
Geschreven in helder blauw
En mijn trots in donkerbruin
Wint het uiteindelijk van jou