het begon op een avond,
een angstig gevoel bijna zonder adem,
het gaf me een verschrikkende gedachte,
het glas brak bij elk stukje adem dat ik zocht,
iedere keer een stukje kleiner,
het deed pijn,heel veel pijn.
iedere keer weende ik meer,
ik hapte naar adem telkens een beetje hoop,
de gedachte alleen!
mijn harstlag sloeg harder,
en ging wilder tekeer,
de angst werd sterkerder dan mezelf,
maar ik kwam terug rustig,
weer mezelf!
...