Nog donker je de ogen
nog donker je de ogen
was blij
met je ontwaken
alleen gekeken
voelde zo ontheemd
je zacht gebaar
het haar wat
in de war
je arm om me heen
nog donker
je de ogen maar
in hun wit zie ik
de dag ontloken
het zwarte blauw
de rood opgaande zon
die sterren doet verbleken
ons moment wordt nooit vergeten
wil melker
15/10/2007
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Maandag, oktober 15, 2007 17:09 |
| Wauw Wil, een ware pracht. Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
| Quicksilver: | Maandag, oktober 15, 2007 16:56 |
| prachtige schitterende titel...nog donker je de ogen geweldig mooi gedicht...ik zwijmel erin weg... mijn liefs,knuffel dicky |
|
| Hilly N: | Maandag, oktober 15, 2007 08:27 |
| Momenten om nooit te vergeten. Prachtig, om blij van te worden. Lieve groet, Hilly |
|
| sensi: | Maandag, oktober 15, 2007 07:19 |
| :) Een heel teder, innig stukje Will! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||