het eerste
het eerste wat ik hoorde
nog ongeboren
was de hartslag
van mijn moeder
en haar stem
nu dat ik ze beiden
moet missen
stel ik mij
in de klanken
van de wereld
ze herinneren mij
allemaal
aan de eerste
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, oktober 16, 2007 18:16 |
| Zucht, prachtig geschreven Cocan, ik prijs mezelf gelukkig met mn ouders, ook al zijn ze hulpbehoevend ;) | |
| ninodepino: | Dinsdag, oktober 16, 2007 18:14 |
| wauw! er hangt iets in de lucht:P grtz. |
|
| Ludy: | Dinsdag, oktober 16, 2007 18:12 |
| kon ik de klanken stellen klonken er enkel schone tonen hoorde je mijn treuren niet schonk ik jou een dromenlied Liefs, Ludy |
|
| appelboom: | Dinsdag, oktober 16, 2007 17:02 |
| Stilmakend Conan... Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, oktober 16, 2007 16:17 |
| wat mooi ! liefs kerima ellouise |
|
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, oktober 16, 2007 16:05 |
| Rakend mooi! liefs Ria | |
| Artifex: | Dinsdag, oktober 16, 2007 15:55 |
| Kernachtig, puur... Liefs, Artifex. |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 16, 2007 15:43 |
| tranen hierzo... mooi dit liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||