winter doorklieft de zomer
tastbaar in de sporen
zorgen verloren in de ziel
die gisteren weende
opdat morgen zo ver weg leek
de klok tikt oneindig door
waar winter de zomer doorklieft
en bloemen kristalliseren in wit
kleurloos dwaal ik rond
in velden die kaal de grond raken
in minder dan het zwart der aarde
zwevend dwaal ik verder
in eigen hartzeer, bloeden lukt niet
meer…………….
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||