Ze komen er aan ...
Mijn hoofd is leeggezogen
alle letters zijn eruit
zelfs zonder mededogen
weer opgevuld met lont en kruit
het voelt alsof het gaat ontploffen
en de leegte verspreidt
al slenterend op mijn sloffen
met ‘t besef van de harde realiteit
ik haat de donkere dagen
die in aantocht zijn
waar de zon ons niet meer kan plagen
belemmerd door de miezerigheid van het grijze gordijn
ik haat de novemberdag
waar de doden worden geëerd
omdat “ the show must go on” dan wel mag
en voor velen de grootste bloempracht primeert
ik haat die huichelarij
die het kerkhof onteert
die hoogdoenerij
die de rust en de sereniteit ontneemt
geef mij dan maar één roosje
neergelegd met zoveel liefde
en dagelijks of wekelijks een poosje
aandacht voor je geliefde
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Donderdag, oktober 18, 2007 14:49 |
| Zo denk ik er ook over. Deze dag wordt wel zwaar. Liefs |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, oktober 18, 2007 14:16 |
| heel treffend neergezet Katrien...het roosje zit in je hart, iedere dag en niet alleen op die dag liefs kerima ellouise |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, oktober 18, 2007 04:55 |
| ik ook,mooi verwoord. | |
| switi lobi: | Donderdag, oktober 18, 2007 01:10 |
| Gedenk elke dag... inlicht van liefde, zo is het lieve K@trien. Liefsliefs, switi lobi |
|
| lonely 1: | Donderdag, oktober 18, 2007 00:53 |
| gelukkig zijn er toch ook nog die het wel echt menen en niet alleen op die dag de doden eren; mooi geschreven, liefs, lonely 1 |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 18, 2007 00:25 |
| Ja en juist op die dag ben ik jarig, ook ik denk dan aan de doden , maar ik weet wel dat juist die dag er zoveel voor de geliefden wordt gebeden en haar Katrien, ach dat helpt niet echt...geloof me maar... er zijn zovelen die het die dag zo oprecht echt menen Liefs Cobie Kuzzzz |
|
| ela: | Donderdag, oktober 18, 2007 00:22 |
| De nagel op de kop. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: K@trien | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||