Driftend
Driftend in samenstroom
golfden wij hoog
om alle hindernissen heen
tot uitdeinend verlangen
ons uit elkaar dreef
me in levende lijve
op het strand smeet
jij triomferend
de zeilen hees terwijl ik
stil gehavend achterbleef
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Donderdag, oktober 18, 2007 15:04 |
| Toen werd driftend drijfzand, heftig, probeer er een nuchtere kijk op te hebben, |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, oktober 18, 2007 15:03 |
| dikke knuf ! ik hoop dat ik je met m''n reactie elders niet pijn heb gedaan...xxx liefs kerima ellouise |
|
| lexx: | Donderdag, oktober 18, 2007 12:37 |
| :) wat 1 klap dat was ..welgeschreven! | |
| honingbijtje: | Donderdag, oktober 18, 2007 12:34 |
| Pijnlijke ervaring, maar mooi in woorden gezet. liefs honingbijtje |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 18, 2007 09:58 |
| de zee zeilde hem weg en jij bleef achter, hopelijk kun je jezelf bij een rapen en als het ergste verdriet wat milder is gweorden...wacht er achter de horizon een nieuwe glimlach... liefs Cobie Kuzzz |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 18, 2007 08:23 |
| Voelbare pijn breng je over. En ook .. verlangen, hunkering. Liefs en warme knuf tine, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||