wij
wij maken ons
een nachtelijke droom
uit zeven bloemen
dansen ons
een innerlijke kring
zonder de passen te kennen
omarmen ons
met tedere kussen
van brandende lippen
in ons vinden wij
een robijnrode zee
van wild verlangen
wij volgen de wolken
zien in volheid de maan
dagen vleugels verlenen
beroeren ons
vertrouwd en vreemd tegelijk
in ieder van die ogenblikken
leven is slechts
mij wenden tot jou.
sunset 18-10-2007
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Donderdag, oktober 18, 2007 20:06 |
| Wat mooi geschreven weer. Telkens weer zo mooi de gekozen woorden. Lieve groet en mooie avond. Hilly |
|
| lonely 1: | Donderdag, oktober 18, 2007 13:59 |
| prachtig! liefs en knuffel, hilde |
|
| Ria -rimpeling-: | Donderdag, oktober 18, 2007 13:24 |
| Prachtig!! liefs Ria | |
| honingbijtje: | Donderdag, oktober 18, 2007 12:21 |
| Geweldig mooi. liefs honingbijtje |
|
| conan: | Donderdag, oktober 18, 2007 12:04 |
| alleen naar die ene ster toeleven...alle warmte en licht van die ene.... liefs conan*** |
|
| Gert: | Donderdag, oktober 18, 2007 10:26 |
| Die laatste zin is zo rakend!! Groet, Gert :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||