blikken kruisten elkaar
direct voelden we mekaar aan als één
niets voelde gedwongen
alles kwam vanzelf
voor het eerst voelde ik me iemand
voelde ik me mooi
een vrouw
in het niets verzinkend
bij lange benen en korte rokjes
een Michelin vrouwtje
voor het eerst
gestreeld door fluwelen handen
geliefkoosd door tedere lippen
gerespecteerd
met liefde
begrepen door de taal van het zicht
en toen moest je weg
niet omdat je het wou
maar omdat het niet anders kon
ver weg
ver weg van mij
het was alsof je een stukje van me mee nam
een stukje dat tot voor kort niet had bestaan
ééntje dat geleerd had te beminnen
en bemind te worden
we gingen nog contact houden
maar dat verwaterde
in een zee van vervreemding
vreemdelingen voor elkaar
voor mezelf
drijvend op een plank
wachtend op een kapitein
op weg naar de liefde
die ik nog nooit had gekend
wie zal er ooit nog
zo
van me houden???
ik zal altijd aan die ene keer denken
die ene keer
dat ik wist dat ik altijd liefde
voor iemand zou voelen
Fairouz: | Donderdag, oktober 18, 2007 16:31 |
Ik lees liefde en niet genoeg ervan En dan komt verdriet ? | |
honingbijtje: | Donderdag, oktober 18, 2007 12:07 |
Wat een diep gevoel hier verwoord, liefde en verdriet zo intens verwoord. liefs honingbijtje |
|
sunset: | Donderdag, oktober 18, 2007 10:26 |
Voelbaar jouw verlangende liefde en het verdriet van de afwezigheid ervan. Liefs, sunset |
|
Windwhisper: | Donderdag, oktober 18, 2007 10:18 |
ik lees intens houden van en verdriet Cobie |
|
Auteur: Jasmijn Buysse | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 oktober 2007 | ||
Thema's: |