grote broer...
broer
ik kon niet
je plaats innemen
die taak was
te zwaar voor mij
je hart faalde
langzaam liet je los
zo werd je een engel
onze ouders vol verdriet
vervingen jou door mij
jij leefde verder
doorheen mijn kindertijd
ik was geen jongen
wel een meisjeskind
nog steeds ben ik
wie ik ben
ik mis
af en toe
mijn grote broer
ook al heb ik jou nooit
echt gekend
Reacties op dit gedicht
| blue star: | Donderdag, oktober 18, 2007 11:58 |
| Je neemt me de woorden uit de mond en m''n gevoel uit m''n hart ! Mooie, begrijpbare woorden. |
|
| Fairouz: | Donderdag, oktober 18, 2007 10:52 |
| Mooi een ode aan je broer die je eigenlijk niet hebt gekend maar noot zal vergeten !! Fairouz | |
| sunset: | Donderdag, oktober 18, 2007 10:32 |
| Stil gelezen. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marleen ff | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||