De laatste mohikaan

De laatste Mohikaan

(Geschreven: oktober 2007)

Verandering in de seizoenen Sterren draaien in een andere baan De wereld draait maar door en door Terwijl ik hier maar stil blijf staan Goed in het zien van feiten Feiten zo hard als steen Een van de laatste van zijn soort In een wereld, zo crue en gemeen Wetende hoe het allemaal moet Maar niet meer passend in deze tijd Een leven vol teleurstelling en pijn Met kennis meegekregen van de Hogere
Maar tot aan de rand van het graf zijn laatste strijd Leven hier beneden met heimwee naar boven Verdriet door de knagende eenzaamheid Geschreven uit en terende ziel Schrijvende over deze tijd Geschreven uit het inkt van een hartsverscheurende traan Maakt mij de laatste van mijn soort

De laatste Mohikaan *

* *

*

Geschreven door

Manjula

Reacties op dit gedicht

Manjula vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht

Auteur: Manjula
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 18 oktober 2007
Thema's: [Leven] [Eenzaamheid]